agresywna jak piękna, jej siostra sprzeciwia się wszystkiemu,

Zanim jeszcze towarzystwo zebrało się w jadalni, właś¬ciwie wszyscy, poza młodymi Fabianami, znali oficjalną wersję wypadków. Ci, którzy wiedzieli, co naprawdę zaszło, ukrywali to tak dobrze, że niczego nie zauważono.
się z bliska barwnemu bukietowi. Kwiaty nie zdążyły zwiędnąć,
- Du - podpowiedziała nauczycielka.
rozwaŜam twoje słowa o uczuciu, Alli? Słyszałem, co szepnęłaś do mnie w nocy, i
kwestii. A noc spędzona z Markiem właściwie się nie liczy.
- Wciąż nie wiem, czemu Lizzie tak bardzo chce poznać
Alli rozejrzała się dokoła. Napotkała jego spojrzenie i zdziwiła się, Ŝe ma o to
w lekturze.
agresywna jak piękna, jej siostra sprzeciwia się wszystkiemu,
- Tak. - W jego głosie słychać było zniecierpliwienie. Był
niesfornej gromadki.
-To była pomyłka.
R S
Zdegustowana odłożyła książkę i poszła się przebrać do kolacji w suknię z czarnego jedwabiu. Dowiedziała się już, że panny Fabian i Baverstock uważają jej ubiór za zbyt dobrze skrojony, a stanik nadmiernie wycięty, i nie mogła powstrzymać uśmiechu na myśl, co powiedziałyby na widok jej pozostałych strojów - na przykład błękitnej toalety ze stanikiem ozdobionym tiulem. Dziewczyna westchnęła. Udawanie guwernantki ma swój urok, ale czasem tęskniła za odrobiną luksusu.

Lucien był sześć lat starszy od Roberta i miał dużo więcej tajemnic do ukrycia. Nim
- Jak to?
Ptaki wzywały słodko i nieustępliwie.
Na kogo wystawić mam rachunek?
Wstała i wygładziła spódnicę.
- Nie masz prawa...
- Proszę wejść.
- Tym razem nie chodzi mi o pieniądze, ojcze. Czy zawsze musisz mnie posądzać o
Spojrzeli na siebie wrogo... i po chwili wybuchnęli tłumionym śmiechem.
Wszystko się wydało.
- Ja... nie przyszłam, żeby się wyspowiadać. Potrzebuję rady. Ja... - słowa uwięzły jej w gardle, na powrót ogarnęła ją mroczna rozpacz i lęk. - Nie mam do kogo się zwrócić. Jeśli ksiądz mi nie pomoże, nie wiem, co się ze mną stanie. Będę zgubiona. - Ukryła twarz w dłoniach i rozszlochała się. - Proszę, niech mi ksiądz pomoże.
słuchaczy. Ona już ma swój krąg znajomych.
- Kończę - rzuciła i rozłączyła się tak, by nie można było zlokalizować miejsca, z którego przeprowadzono rozmowę.
O ile Gloria rzeczywiście go kocha.
Objęła go za szyję i przylgnęła do niego całą sobą. Pragnęła, by ta chwila trwała wiecznie. Bryce przytrzymał jej nogi na swoich biodrach, obrócił się i zagłębił się w niej z jeszcze większą mocą.